Maanden voor de opleveringsdatum van zijn nieuwe woning, liep Sjef van Amelsvoort bij de Houtwinkel binnen. Hij was op zoek naar meubels en ging eens luisteren wat de mogelijkheden waren. Met een passend interieuradvies ging hij naar buiten, de meubels kwamen later. Inmiddels woont hij heerlijk in zijn nieuwe huis en geniet hij elke dag van het vakwerk van de makers van De Houtwinkel.
“Ik wist eigenlijk precies wat ik wilde, maar ik kreeg het niet gevonden bij de verschillende meubelwinkels waar ik binnen was geweest. Ik hou niet van die metalen poten, wel van eikenhout en die combinatie zie je nu bijna alleen nog maar. Van mijn schoondochter wist ik dat De Houtwinkel een team van bedenkers en makers heeft en dus besloot ik eens te gaan kijken. Interieurarchitect Lieke stelde de bekende vraag ‘Wat kan ik voor u doen?’ en daarna raakten we met elkaar in gesprek. Ik vertelde dat ik meubels wilde die licht en luchtig zijn. Hout kan soms wat robuust ogen en daar hou ik niet van.” Aangezien Sjef ging verhuizen van Dommelen naar Asten en het huis dat gebouwd werd echt een stuk was kleiner dan hij voorheen had, moest daar qua meubels rekening mee gehouden worden, aldus Sjef. “Ik vind het niet fijn als een huis te vol staat. In het eerste gesprek bij De Houtwinkel ging het vooral over de woninginrichting en ging ik met een mooie kleur verf en behang voor op de muur naar huis. Ik was er blij mee”, vertelt Sjef enthousiast.
In Sjefs hoofd werd het totaalplaatje steeds duidelijker. “Ook al duurde het nog even tot het huis opgeleverd zou worden, ik ging terug naar De Houtwinkel om ook eens over de meubels te praten. Ik legde mijn ideeën uit en daar konden ze iets mee. Ik had stalen mee genomen van de keuken en de vloer en met dat in de hand, konden we op zoek naar het eikenhout dat het best paste. Er werd een tekening gemaakt en daarop was mijn reactie: ‘Ja, dat is precies wat ik wil.” Achteraf heb ik gehoord dat het voor de timmerman een mooie uitdaging is geweest. De tafel moet licht ogen maar stevig genoeg zijn qua constructie. Nou, zoals je ziet, kan ik er gewoon op gaan zitten. Die tafel is stevig genoeg. Zo zie je dat er een echte vakman aan het werk is geweest.”
Volgens Sjef past het allemaal perfect. “Ik ben er echt heel blij mee. Het is precies geworden zoals ik voor ogen had. Misschien zelf nog mooier.” Sjef blijkt oog te hebben voor detail. “In mijn vrije tijd mag ik er graag met de camera op uittrekken. Ik hou ervan om architectuur te fotograferen, maar ook de natuur is prachtig. Over een paar weken ben ik met pensioen en dan kan ik helemaal losgaan om mooie plaatjes te schieten. Het liefst zou ik in opdracht gaan werken; ergens vind ik het zonde als al die mooie foto’s op mijn harde schijf blijven staan”, zegt Sjef terwijl hij belangstellend toekijkt hoe onze fotograaf foto’s maakt van zijn meubels.
Sjef heeft altijd in de zorg gewerkt, de laatste jaren als ambulant begeleider voor cliënten die beschermd wonen in Bladel. “Ik ken deze regio dus goed. Ik ging regelmatig met cliënten een stukje lopen en mijn schoondochter komt ook uit Bladel. Op haar aanraden ging ik dus naar De Houtwinkel. Ik denk dat mijn cliënten het heel leuk vinden om dit stukje in de krant te lezen en ze een klein kijkje in mijn nieuwe huis te geven. Ze hebben mij altijd hartelijk bij hen thuis ontvangen. Het was een mooie tijd, ik heb altijd genoten van mijn werk. Nu is het tijd voor andere dingen; ik kijk ernaar uit om me op mijn hobby’s te gaan richten. Ik speel hoorn bij de harmonie en word af en toe gevraagd voor klassieke concerten. Prachtig om te doen. Mijn eerste prioriteit is nu om de tuin in orde te maken, daar ligt nu alleen nog zand en is hard toe aan een beetje beplanting. De lente is dé tijd om daarmee te beginnen. Nee, veel idee heb ik er niet van, maar dat komt wel.” Lachend voegt hij er nog aan toe: “Misschien kan ik nog eens binnenlopen bij De Houtwinkel, ze zullen toch ook wel verstand hebben van tuinen?”
