Het komt niet vaak voor dat iemand in het huis blijft wonen waarin hij geboren is. Leo heeft altijd gezegd dat hij zijn huis alleen verlaat tussen zes planken. Dat zullen te zijner tijd andere planken zijn dan die De Houtwinkel nu gebruikt heeft om prachtige deuren van te maken in het huis van Leo en Angelique. Een huis met een geschiedenis én een toekomst, afgaande op het geboortebord in de voortuin.
“Dit is mijn ouderlijk huis en hier ben ik thuis”, zegt Leo. “Ik heb nooit ergens anders gewoond en dat zal ik ook nooit doen als het aan mij ligt. Gelukkig bleek de liefde van Angelique voor mij groot genoeg en woont ook zij nu al jaren met veel plezier in Casteren.” Angelique lacht erom. “Ik voel me helemaal thuis in Casteren maar ik moest echt twee keer nadenken toen ik op mijn 21e hierheen verhuisde. Niet dat ik uit een stad kom of zo maar ik dacht dat Casteren wel heel klein zou zijn. Is het ook, maar dat is juist de charme. Nu wil ik, net als Leo, nooit meer weg.”
Ook de eettafel werd door De Houtwinkel op maat gemaakt. “We wilden geen ovalen en geen rechthoekige tafel. Het idee van Deens ovaal komt van de makers van De Houtwinkel. Het zit er net tussenin en is precíes wat we zochten. De afwerking is losjes want een strak design past niet bij onze smaak. Dat hebben de bedenkers en makers van De Houtwinkel heel goed opgepakt.”
Angelique en Leo hebben twee kinderen en die hadden ook allebei de wens om in Casteren te blijven wonen. “Het valt op het moment voor jongeren niet mee om iets te kopen. Ook daarom was ik zo blij met dit huis want het is ruim genoeg. Zo ontstond het idee om van één huis, twee huizen te maken. Nét voordat corona uitbrak waren de plannen rond en zijn we begonnen met de verbouwing. De oude koeienstal moest onze woning worden. We waren helemaal gelukkig toen onze zoon een huis op 200 meter afstand van ons huis kon kopen en onze dochter besloot in ons oude woonhuis te gaan wonen. We hebben ieder onze eigen plek, maar wonen we gezellig dicht bij elkaar. Sinds we kleinkinderen hebben, is dat helemaal geweldig want de loopt nu al in en uit en dat gaat zijn broertje en toekomstige neefje of nichtje vast ook doen.”
Leo is een handige Harrie en deed de verbouwing grotendeels zelf. “Ik heb 30 jaar geleden mijn metseldiploma gehaald en daar had ik nu profijt van”, lacht hij. “Ik wist dat de muren gestuct gingen worden en dan komt het niet zó nauw als er eens een steentje scheef ligt. Ik ben zelf erg tevreden over het resultaat. De timmerman die ons hielp bij de verbouwing verwees ons naar De Houtwinkel toen wij aangaven dat we gecharmeerd waren van eiken deuren. Daar vonden we meteen wat we zochten. Weet je wat het grote voordeel van die winkel is? Dat er vakmensen ín de winkel staan. Die zijn niet alleen verkoper maar ze snappen wat de klanten willen en kunnen ze echt helpen.”
Er bleek nog wel een strijd gaande in huize Castelijns. Angelique: “Ik wilde de deuren strak hebben, maar Leo vond het mooier als je de schuine delen van de deur zag. Ik vond dat te druk. Daar hebben we wel wat gesprekken over gehad. Wie de strijd gewonnen heeft? De deuren zijn strak aan de buitenkant en robuuster aan de binnenkant. Leo vindt het inmiddels ook mooi, al laat hij wel regelmatig een deur open staan.” Ze lachen er samen hard om. De deurklinken werden zwart. “Omdat we dachten dat het toch mooier was om geen verroeste te kiezen”, lacht Leo. “Eigenlijk horen bij zo’n oude koeienstal verroeste onderdelen maar dit is toch mooier. Het is echt een eenheid geworden.”
Waarom De Houtwinkel? “Omdat het gewoon goed is dan”, meldt Leo. “We wisten het al want we kenden de zaak; in ons vorige huis hebben ze de horren ooit gemaakt en omdat dat goed bevallen was, hebben we dat nu weer laten doen. Dat ze met je meedenken en dat de winkel dichtbij is, is fijn. Arie is hier geweest om de deuren en de kasten in te meten. Want we hebben ook een kledingkast en de kast waarin de wasmachine verwerkt is, door De Houtwinkel laten maken.” Het huis van Leo en Angelique is levensloopbestendig geworden. “Geen enkele reden om hier nog ooit weg te gaan. We hebben beneden een badkamer en wat nu kantoor/speelkamer voor de kleinkinderen is, kan met gemak een slaapkamer worden. Ik zeg altijd maar: ‘Ze krijgen me hier alleen tussen zes planken weg’.
