Een aantal generaties lang stonden er koeien op de plek die nu de woning van de familie van der Aa is, maar dat zou je nu niet meer kunnen zeggen. De boerderij waar Toon geboren en getogen is, is getransformeerd tot een prachtige, ruime en sfeervolle woning waar het stel met veel plezier hun kinderen, kleinkinderen en andere gasten ontvangt.
Harriet durft niet te zeggen hoe lang het proces heeft geduurd. Ze lacht: “Vanwege de cultuurhistorische staat en het aantal vergunningen dat nodig was, heeft het ‘ietsje’ langer geduurd dan we vooraf konden bedenken. Nee, ik zeg echt niet hoe lang, ik wil er niet meer aan denken. We zijn nu zo blij met het resultaat. En ook zó blij met de hulp die we gekregen hebben van de bedenkers en makers van De Houtwinkel.” Toon neemt ons mee terug in de tijd: “Dit is altijd mijn thuis geweest, al hebben we een aantal jaren aan de andere kant van ons erf gewoond, in de woning die we daar gebouwd hebben. Daar hadden we ons boerenbedrijf: koeien en kalveren. Het bedrijf bestaat nog steeds, onze zonen hebben het voortgezet en ik mag nog een beetje meewerken. Dat is het voordeel van ouder worden, je hoeft niet meer zoveel.”
Alles wat het echtpaar bedacht had, is gelukt. Toon: “Achteraf kun je zeggen dat het goed is dat het zo lang geduurd heeft want nu hadden we lekker veel tijd om erover na te denken. Eén ding stond vanaf het begin vast: we wilden licht, heel veel licht. Je moet van voor naar achter door een huis kunnen kijken: ramen dus!” Harriet vult aan: “We wonen achteraf dus we hebben niet heel veel last van passanten die naar binnen kijken maar ik vind het toch wel fijn dat we gordijnen hebben om ’s avonds de inkijk helemaal weg te nemen. Het is heerlijk zoveel licht, dat klopt; nu de zon overdag nog laag staat, schijnt deze helemaal tot achter in de kamer.” Toon omschrijft de stijl waarvoor ze gekozen hebben als modern authentiek. “Veel hout”, legt hij uit. “In eerste instantie dachten we dat we voor elke houten toepassing voor hetzelfde hout moesten kiezen, maar De Houtwinkel gaf het advies dat het juist mooi was als er veel contrast zou zijn. Ze hebben gelijk gehad; juist de afwisseling maakt het zo bijzonder. Zie je deze houten paal midden in de kamer? Dat is een ijzeren balk waar de makers van De Houtwinkel een houten omtimmering voor hebben gemaakt. Prachtig toch hoe daar de schakelaars in zijn verwerkt. Zou in een echte houten balk nooit gelukt zijn. Voor ons is het een prachtig stuk vakwerk. De schoren aan de bovenkant zijn ook bedacht door De Houtwinkel: geeft net een beetje meer authenticiteit in het geheel. Heel blij zijn we ermee.”
Om de moderne stijl vast te houden, zou het logisch geweest zijn om voor witte deuren te kiezen. Harriet: “Maar dan werd het een te steriel geheel naar onze smaak. Daarom hebben we de witte muren afgewisseld met eikenhouten deuren. Dat geeft rust en het past ook weer bij de landelijke stijl waarmee we de oude functie van deze ‘stal’ eer aan doen. Ook voor de balk omtimmering is gekozen om hout met wit af te wisselen. Het zou zo’n enorm blok worden en op advies van de bedenkers hebben we gekozen voor deze oplossing. Klopt precies nu het klaar is en de balk is echt de blikvanger van de kamer geworden. Gedurende de verbouwing is de blikvanger telkens veranderd. Eerst was er de trap waarvan men zei dat het niet mooier kon, daarna de keuken en nu dus de balk omtimmering. Wij vinden vooral het geheel heel erg mooi. En hoewel het aan aantal kubieke meters niet eens zo’n héél groot huis is, lijkt het enorm doordat er veel open ruimte is, hoge plafonds en veel ramen.”
Vanwege de cultuurhistorische staat van de boerderij, was het echtpaar niet vrij om alles precies uit te voeren zoals bedacht. “De betonnen stalramen moesten behouden blijven. We hebben aan de binnenkant nieuwe kozijnen met ramen geplaatst. Vanaf de buitenkant lijkt het origineel, van binnen is het sfeervol en warmte besparend. Verbouwen is concessies doen, weten we inmiddels. We zijn heel blij dat het huis toekomstbestendig is; we wonen en slapen beneden, maar hebben een verdieping met een aantal slaapkamers waar onze kinderen en kleinkinderen graag gebruik van maken. Veel ruimte hebben de kleinkinderen niet nodig; toen we tijdelijk in de woonunit woonden, bleven er ook wel eens zes kleinkinderen slapen. Het is altijd een familiehuis geweest en dat zal het altijd blijven. Het was ontzettend fijn dat er iemand met ons meegekeken heeft die verstand heeft van hout, van verbouwingen en rekening hield met onze wensen en smaak. Nu hoeven we alleen nog wat aandacht te besteden aan de inrichting. We hebben nog veel witte, kale muren. We moeten er goed over nadenken wat we ophangen. We willen het in één keer goed doen. Ach, we zijn inmiddels gewend om ergens de tijd voor te nemen.”
